In veel reformatorische kerken wordt geen bidstond gehouden. Schrijver en spreker Leen van Valen: "Gemeenschappelijk gebed is heel belangrijk, maar het probleem is: zie je dat als eerste prioriteit als gemeente of is het een lagere prioriteit? Dat moet je dan maar eerst overwegen. In steeds meer gemeenten worden gebedsgroepen gevormd. Helaas komt het ook voor dat jongeren die willen bidden het verbod krijgen om dat te doen. Geen kerkenraad, paus of dominee kan mensen verbieden om met de Bijbel bezig te zijn en met elkaar te bidden. In denk dat in deze tijd het belangrijk is om met elkaar te bidden. Maar goed, de behoefte moet er wel zijn. Dat is het belangrijkste. Als er geen behoefte gevoeld wordt en je formeel over gaat tot een gebedskring dan werkt het je weinig uit. Je moet ook beseffen waar het om gaat. Er moet tijdens een gebedskring ook sprake zijn van eerbied. Ik heb het meegemaakt dat jongeren in een zijn drie keer 'Vader' zeiden. Ook gebeurt het dat bidstonden gedomineerd worden door mensen die hun eigen zienswijze gaan projecteren, bijvoorbeeld inzake de opname van de gemeente."
"Gemeenschappelijk gebed is heel belangrijk, zeker als je je bedenkt hoe veel mensen de Heere Jezus niet kennen. Gemeenschappelijk bidden moet gepromoot worden, dat zal in traditionele kerken echter wat moeilijk zijn. Tijdens de watersnood braken er dijken door. Mensen uit verschillende kerken gingen samen op een zolder met elkaar bidden voor een uitkomst. Er werd een nood gevoeld. Ik hoop dat het zover niet hoeft te komen om ervoor te zorgen dat reformatorische en evangelische christenen bij elkaar kruipen. Ik hoop dat we niet zien op uiterlijkheden, maar in de eerste plaats zien op dingen die ons verbinden; de Heere Jezus Christus."
"Verstard traditionalisme heeft binnen reformatorische kerken effect op de weinige bidstonden die er te vinden zijn," zegt Leen. Door die starheid wordt men te veel gedreven. "Als het gaat om een bidstond zegt men al snel: 'Wij zijn dat zo niet gewend.' 'We hebben toch mensen die belijdenis doen? Mensen die deelnemen aan het Heilig Avondmaal? Het gaat toch allemaal goed?' Er is sprake van een soort gewenning. Een jongeman zei eens tegen dhr. Van Valen: 'Als het maar rustig is in de gemeente is, en het voortkabbelt, ach, dan is iedereen tevreden.' "Maar als er beroering komt - en eigenlijk moet er beroering komen voordat er opwekking komt - dan weet men daar geen raad mee. Dan raakt men in de war en is het in de strijd met de belijdenis of de kerkorde. Dat moet de Heilige Geest doorbreken. De Here God heeft met eerbied gesproken veel werk aan ons."
"We moeten het belang van gebed wel voorhouden maar het gaat uiteindelijk vanzelf, spontaan. Ik heb zelf twee keer een kleine opwekking meegemaakt. Op gezinskampen maakte ik het mee dat we op de knieën lagen te smeken op de grond, want er is een nood. Dan kijk je niet naar je mooie broek, of ga je je woorden niet afmeten. Er is een gemeenschappelijke nood en daar komt de Heilige Geest in mee. Dat hebben we nodig."
