Bemoedigend hoor....die vele jongeren, die in verschillende gemeenten in het openbaar geloofsbelijdenis mogen afleggen. Dat is bijzonder, aangezien we eveneens zien dat velen God de rug toekeren. Hartverwarmend als jongeren - net als Ruth - "ja - ik geloof" zeggen om in afhankelijkheid de Heere Jezus te gaan volgen.
Toch word je in deze tijd ook weer geconfronteerd met allerlei creatieve artikelen, waarin ook "belijdenis van de leer van de kerk" wordt verdedigd. Wat me raakt, is dat in zulke gemoedelijke artikelen de Schriftuurlijke onderbouwing veelal gemist wordt. Op geen enkele wijze wil ik het op de persoon spelen, maar in liefde, vanwege betrokkenheid en bewogenheid, zomaar puntsgewijs er een paar dingen uitlichten, ter bevordering van het onderlinge (openbare) geloofsgesprek:
(1) Wanneer "belijdenis van de kerk" wordt verdedigd, dan wordt helaas indirect aangespoord tot een uiterlijk leven van "raak niet, smaak niet, en roer niet aan". Deze oproep is door en door onbijbels, en Paulus verwijst zulke aansporingen tot de categorie 'eigenwillige godsdienst'. (Zie Kol. 2:21-23).
(Bijv. Dat is net zo krom als we tegen een varken zeggen, dat het zeer noodzakelijk is dat hij een poes wordt. Toch stimuleren we het varken wel om zichzelf op te knappen en van de modder te bewaren, en prijzen hem als hij dat doet en het volhoudt. En dat alles zonder innerlijke vernieuwing. Het varken gaat zich dan toch wel wat beter voelen dan al die varkens, die nog in de modderpoel liggen)
(2) Paulus is God niet dankbaar als hij ziet dat zondaren God kwijt zijn en een Godsgemis hebben, maar hij is dankbaar als hij ziet dat zondaren het Woord van God en Christus aangenomen hebben en dat de vrucht van de Geest zichtbaar wordt in levens van de gelovigen. (1 Thess. 1:2-10; Kol. 1:3-8; Kol. 2:4-8).
(3) Nergens in het Nieuwe Testament wordt er opgeroepen tot een vroom en heilig leven buiten de levende geloofsvereniging (wedergeboorte) met Christus. Paulus spoort aan (imperatief) vanuit de indicatief (positie in Christus). Buiten Christus verkondigde hij de mensen het oordeel, de dood! De oproep in Romeinen 12:1-2 volgt op Romeinen 1-8. Er heeft een "staatsverwisseling" (van Adam naar Christus) plaatsgevonden; dan pas roept hij op tot een toegewijd leven. Wanneer je dit niet helder en duidelijk verkondigd in de prediking, dan is er een zeer groot gevaar dat je alleen vrome Farizeeërs op de been brengt.
(4) Nergens in het Nieuwe Testament lees ik over geloofsbelijdenis, los van wedergeboorte en een waar zaligmakend geloof in Jezus Christus. Romeinen 10:9-11 is hier zeer duidelijk over. Geloofsbelijdenis is met mond en hart belijden: de Heere Jezus Christus is MIJN Heere en MIJN Zaligmaker. Luther zei: Geloofsbelijdenis heeft geen enkele waarde zonder de bezittelijke voornaamwoorden "mijn" en "ons".
(5) Een kerkenraad behoort in liefde en bewogenheid hiernaar te vragen... "Zijt gij met het Lam tevreden?" Kan je met de blindgeborene zeggen: "Eén ding weet ik, ik was blind en nu zie ik"? Heb je de Parel van grote waarde gevonden"? Ik verneem regelmatig dat jonge mensen 'afgebrand' worden door een kerkenraad als ze openlijk uitspreken dat ze door genade Christus als Redder en Zaligmaker hebben leren kennen. Zeer vaak worden deze jongeren direct gebrandmerkt tot de categorie 'Oppervlakkige godsdienst" en ernstig op het hart gebonden om niet (meer) deel te nemen aan het Heilig Avondmaal. Dat doet me veel verdriet. Onlangs werden jongeren bezocht door 2 ouderlingen en men zei: "We kunnen je het niet verbieden, maar we willen je in liefde AF-MANEN van de tafel des Heeren"...
Laten we allemaal (incl. mezelf) de waarschuwing uit Ezechiël 34 vers 4 serieus nemen: "De zwakke sterkt gij niet, en het kranke heelt gij niet, en het gebrokene verbindt gij niet, en het weggedrevene brengt gij niet weder, en het verlorene zoekt gij niet; maar gij heerst over hen (de kudde, de zielen) met strengheid en met hardigheid." Theodorus van der Groe zei: "Als iemand belijdt een kind van God te zijn, dan moet je hem/haar - in de ware aard van liefde - daarvoor houden, behalve als zijn/haar leven daarmee in tegenspraak zou zijn."
(6) Wat te vaak in reformatorische kerken (in het algemeen) gemist wordt is de Bijbelse separatie (scheiding): De dood in Adam, het leven ALLEEN in Christus. De ene dominee is van mening dat we allemaal kinderen van het Verbond zijn, en de ander wil oppassen dat kleintjes in de genade (die de schuldbrief thuisgekregen hebben) niet vertrapt worden. Johannes zegt: "Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet" "Die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt". (1 Joh. 5:10,12) Paulus zegt: "Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking". (1 Korinthe 15:22). Het is dus zeer eenvoudig: "Alleen IN Christus, is een zondaar rechtvaardig voor God". Satan is er alles aan gelegen om die eenvoud weg te nemen en door verblinding en leugens er een ingewikkelde theologie van te maken. We moeten alle preken en kerkelijke leerstellingen daarom iedere keer weer toetsen aan het Woord. Paulus waarschuwt niet voor niets voor de ijdele overlevering van mensen (ook dominees en voorgangers): een traditie die ongemerkt ervoor zorgt dat het Evangelie niet meer eenvoudig, helder en duidelijk geleerd wordt...zodat een kind het kan begrijpen. Kanttekening 22 bij Kol. 2:8 "Gelijk ook de scholastieke leraars in het pausdom doen, waardoor de eenvoudigheid en oprechtheid der zaligmakende leer van het Evangelie merkelijk is verduisterd en vervalst". Paulus werd verontwaardigd als dienaren van het Woord afweken van de eenvoud in Christus (2 Kor. 11:4). Kanttekening 8 "Zonder oppronken van menselijke welsprekendheid of bijvoegen van menselijke wijsheid, waar deze valse apostelen hen allengskens mede zochten te verleiden en van Christus af te leiden".
(7) Daarbij nog een vraag: kunnen we blij zijn, als we onze sleutelbos of een grote som geld verloren zijn? Schept het vreugde als we op zoek zijn....? Je kunt toch alleen blij en dankbaar zijn, als je de sleutelbos of het geld gevonden hebt? Als het verlorene gevonden is, dan is er blijdschap, zo lezen we ik Lukas 15 tot drie keer toe. Natuurlijk begrijp ik het wel...je bent verwachtingsvol als een jongere ernstig op zoek is naar de Heere...maar het is niet genoeg - in het licht van de eeuwigheid. We kunnen alleen rechtvaardig verschijnen voor God als we met Robert Murray Mac Cheyne kunnen zingen: "Nu ken ik die waarheid, zo diep en gewis, dat Christus ALLEEN MIJN gerechtigheid is". Alleen als de zondaar de rechtuitgaande daad van het geloof beoefent, kunnen we verblijd zijn. Alleen als de zondaar de toevlucht heeft genomen tot het Lam van God, Dat de zonde der wereld wegneemt, zal de zondaar rust vinden (Joh. 1:29).
(8) In de rechterflank van de reformatorische kerken zie je dat geloofsbelijdenis een vorm van 'klantenbinding' is geworden. Het zorgt ervoor dat jonge mensen minder snel zullen weggaan bij "DE" kerk. Dan zeggen ze iets in de trant van: "Ja maar, je hebt toch in ONZE kerk belijdenis gedaan...Je kan niet zomaar weggaan." Er wordt dan dikwijls een emotioneel appél gedaan op de gewetens, die Bijbelse grond mist. Geloofsbelijdenis betekent dat je belijdt dat je mag behoren tot het Lichaam van Christus. Gelukkig weten we dat het Lichaam dwars door alle kerkverbanden loopt. Verdeeldheid wordt veroorzaakt door de religieuze - hoogmoedige - kerkmens, ingefluisterd door de duivel. Christus is immers niet gedeeld (1 Kor. 1:13). Laten we zondaren wijzen op Christus, en hen binden aan Hem, en niet aan onszelf of ons kerkverband. We belijden immers dat de Heere in allerlei kerkverbanden Zijn kinderen heeft. Als we daar niet mee instemmen of dat ten diepste niet geloven, dan zitten we vol van religieuze hoogmoed...hetgeen de Heere verafschuwt (Jesaja 66:2; Jakobus 4:6).
(9) Helaas zie je dat deze vorm van "belijdenis van de kerkelijke leer" nogal eens 'vrome' mensen creeërt...ze verkeren in Niemandsland....ze durven zich niet bij Gods Volk te rekenen, maar in de wereld voelen ze zich ook niet thuis....Ze verkeren op een soort Derde Weg. Maar dat is ten diepste toch nog steeds de rechterkant van de de Brede Weg! De Bijbel leert namelijk dat er maar twee wegen zijn. We verkeren of op de brede of op de smalle weg (Mat. 7:13-14). Ik zeg niet dat dit niet de ervaring en het gevoel van een zoekende ziel kan zijn...Het is echter levensgevaarlijk om mensen hiermee kussens onder de oksels te naaien, met het idee: 'God is wel met me begonen, en zal het daarom afmaken'. Het grote gevaar is dat mensen gaan rusten in een tekstvers of een eenmalige ervaring - BUITEN Christus.
(10) Eenzijdige prediking is altijd gevaarlijk. Elke dienaar van het Woord moet daar voor oppassen. We worden zo snel een 'behager van mensen' (Gal. 1:10). We hebben elkaar daarom zo hard nodig, om elkaar - in ootmoed en liefde - van die eenzijdigheden en onbijbelse zaken bewust te maken. (Ootmoed betekent in dit kader: ik ben me ervan bewust dat ik ook eenzijdig ben; je staat open voor correctie van Boven) Geloofsautomatisme en oppervlakkige godsdienst in veel PKN-kerken zijn net zo gevaarlijk óf misschien nog wel veel gevaarlijker. Laten we met elkaar Gods Woord verkondigen en alle jongeren eerlijk behandelen, doordringen tot de kern van het christelijk geloof....door wedergeboorte een levende verhouding met Christus, die zichtbaar wordt in onze dagelijkse levenswandel. Alleen dat leven zal God behagen! Laten we eens een dominee van de Gereformeerde Gemeente spreken in de PKN, maar ook andersom. Dat zal beide kerkverbanden zeer zeker meer in evenwicht brengen.
D.V. 10 mei nadert. De nationale boetedag door de Gereformeerde Gemeente uitgeroepen. Een dag van verootmoediging. Heel mooi en bemoedigend initiatief. Als de Heere het schenkt hoop ik die dag me daarbij aan te sluiten. Gezamenlijk ons klein maken voor de Heere, Hem samen aanroepen, ons bekeren van religieuze hoogmoed, dan mogen we grote zegen van Hem verwachten. (2 Kron. 7:14) Ik juich de dag toe, dat de kerkmuren zullen verdwijnen, en dat we samen schouder aan schouder Hem zullen dienen en elkaars voeten zullen wassen.
Elkaar theologisch bevragen en wijzen op de Schrift mag en is ook belangrijk, maar dan niet de ander veroordelen door suggestief te laten doorklinken: "Je staat er buiten...je bent geen kind van God. Jullie zijn vreemdelingen van het heil". Nee, laten we elkaar zegenen, wetend dat de dag van Zijn komst spoedig nadert!"
Deze reactie is geschreven door Evangelist Arjan Baan n.a.v. een artikel in De Saambinder, geplaatst in het Reformatorisch Dagblad van 19 april 2014, onder de Rubriek "Kerkelijke "Pers.
