Reactie Dr. M.Visser op Dr.W.Verboom & Heart Cry

Dr. Verboom en Heart Cry Het is niet ongebruikelijk dat predikers die duidelijk laten klinken ‘u moet wederom geboren worden’, tegenstand ondervinden. Maar dat ik dat in ‘de Waarheidsvriend’ tegenkwam, verbaasde me wel. Dr. Verboom plaatst kritische kanttekeningen bij de manier waarop naar zijn idee met het begrip wedergeboorte wordt omgegaan bij Heart Cry. Een kernpunt van zijn kritiek is dat Heart Cry nadruk legt op wedergeboorte als een punt in de tijd, terwijl Verboom wedergeboorte vooral als proces wil zien. Een gedeelte van Verbooms kritiek sluit niet aan op de ervaringen die ik met Heart Cry heb. Voor een ander gedeelte van de kritiek vind ik de nadruk die Heart Cry legt, gezonder dan die van Verboom. Nadruk op wedergeboorte als punt in de tijd levert volgens Verboom tobbers op die op zoek gaan naar kenmerken van de wedergeboorte in zichzelf. Het is ongetwijfeld mogelijk dat dit gebeurt. Dan is het probleem echter niet dat de nadruk op de wedergeboorte gelegd wordt, maar hoe dat gedaan wordt. Er kunnen vele mensen getuigenis van afleggen (althans, verschillenden hebben dat tegen mij gedaan) dat juist de verkondiging die ze bij Heart Cry gehoord hebben, hen van het tobben verloste en hen in de vrijheid van Christus zette. De uitwerking van de verkondiging van Heart Cry is dus naar mijn waarneming het tegenovergestelde van wat Verboom vreest. Wedergeboorte is mogelijk omdat de Heere God genadig is. Verboom legt ons uit dat in de 16e en 17e eeuw wedergeboorte een breder begrip was dan in de 18e eeuw. Eerst werd het gedefinieerd als proces, later als punt in de tijd. Dat is een interessante geschiedenisles. Maar eerlijk gezegd vind ik het niet zo gek belangrijk of we in de 21e eeuw 16e-eeuwse of 18e-eeuwse definities volgen. Waar het om gaat is de zaak. Bij Heart Cry wordt er nadruk gelegd op zowel wedergeboorte (als startpunt) als op heiliging (het leven met de Heere God). Ik heb geprobeerd in Verbooms tekst te ontdekken hoe hij dat dan ter sprake wil brengen. Mijn conclusie is dat het startpunt helemaal verdwijnt door de nadruk op het proces; en dat de oproep tot bekering ondergesneeuwd raakt door de nadruk op het verbond. Het blijft echter waar dat er maar twee soorten mensen zijn: mensen dood in de zonde en mensen levendgemaakt in Christus; mensen in de macht van de satan en mensen in het Koninkrijk van God; mensen onderweg naar de hel en mensen onderweg naar de hemel. Het is van levensbelang dat mensen opgeroepen worden tot bekering. Dat is wat gebeurt bij Heart Cry, en dat is wat God zegent door het werk van Zijn Heilige Geest. Ik stem Verboom toe dat lang niet alle kinderen van God een punt in de tijd kunnen aanwijzen dat ze van geestelijk dood geestelijk levend zijn gemaakt. We mogen niet zo over wedergeboorte spreken dat zij onzeker gemaakt worden. Wat een zegen als je van kinds af aan de Heere mag kennen en dienen! Maar er zijn minstens drie groepen voor wie de hartekreet ‘u moet opnieuw geboren worden’ een gezondere boodschap is dan de nadruk op proces en verbond van Verboom. Ten eerste geldt dat voor minimaal de helft van de kerkleden, aangezien volgens CBS-cijfers de helft van alle kinderen die in een hervormd gezin geboren worden, de kerk verlaat. Ten tweede geldt dat voor de tobbers, omdat zij juist al in een proces zitten, geen rust vinden, en juist door de radicale boodschap van nieuw leven door vertrouwen op Christus’ volbrachte werk tot een doorbraak komen. Ten derde geldt het voor de ruim 70% van Nederland die nooit naar de kerk gaat, op geen enkele wijze een verbinding met de Heere God heeft, en die een begin moet maken met het leven met de Heere God. In zijn tweede artikel schrijft Verboom over heiliging en hoe het verlangen naar heiliging een rol speelt bij Heart Cry. Verboom zegt veel behartenswaardige dingen over heiliging, waarmee Arjan Baan van Heart Cry voor zover ik hem ken grotendeels van harte zou instemmen. Verboom begint met de ‘passie voor een heilig leven’. Daarin kunnen we elkaar herkennen. We strekken ons uit naar alles wat de Heere God voor ons heeft in Christus. Hoe we dan bepaalde teksten uitleggen en toepassen is belangrijk, maar niet bepalend. Laten we daarover in gesprek blijven zonder uitdrukkingen te gebruiken als ‘voor mij springt het licht op rood’. Dat zeg ik ook op grond van eigen ervaring. Ik heb in het verleden ook gepreekt over Romeinen 7 alsof dat zou gaan over de oude mens, zoals bij Heart Cry vaak (maar niet exclusief) gebeurt. Inmiddels ben ik het met Verboom eens dat het gaat over de nieuwe mens. Maar die verschuiving in opvatting heeft echt niet een fundamentele wissel in mijn leven omgezet of een grote verandering betekend in hoe ik in de praktijk Gods werk in mijn leven ervaar of verwacht. Ik ben het niet eens met alles wat binnen Heart Cry gezegd wordt. (Nu ik erover nadenk, ik ben het ook niet eens met alles wat vanaf Gereformeerde-Bondskansels gezegd wordt.) Maar ook binnen Heart Cry wordt er niet ongenuanceerd over een ‘overwinningsleven’ gesproken. De blijvende strijd tussen vlees en Geest wordt regelmatig erkend en benoemd. Ik vind het verdrietig dat er twee artikelen aan gewijd worden kanttekeningen te zetten bij het werk van een organisatie die twee zulke belangrijke punten zo duidelijk naar voren brengt: de noodzaak van wedergeboorte en bekering; en de roeping tot een heilig leven. Tien jaar Heart Cry heeft niet veel verbeterd in de kerk, schrijft Verboom. Maar misschien zou dat anders zijn als we haar boodschap ruimhartiger binnenlaten in plaats van vooral van kritiek te voorzien? De afgelopen jaren heb ik op het zendingsveld regelmatig contact gehad met jongeren die een sterk verlangen hadden de Heere te dienen. Opvallend veel van hen waren beïnvloed door Heart Cry. Nu ben ik weer in Nederland, en pas werd mij gevraagd na de avonddienst te blijven om na te praten met de jeugd van de gemeente. ‘Ja, dat doen wij meestal met een gastpredikant.’ En ze zaten er bijna allemaal. Op hoeveel plaatsen gebeurt dat? In ieder geval in deze plaats, met een groep jongeren diepgaand beïnvloed door Heart Cry. Mijn hartekreet: laten we niet uit angst voor activisme de opbloei van echt geestelijk leven missen of zelfs onderdrukken. Opmerking Stichting Heart Cry: Dr. Marten Visser heeft gepoogd dit artikel de plaatsen in de Waarheidsvriend. Hij heeft dit toegestuurd aan de redactie van de Waarheidsvriend. Dit verzoek is helaas niet gehonoreerd door de redactie. Aangezien hij hiermee een koninklijke weg heeft bewandeld, willen we dit artikel - met instemming van Marten Visser - toch graag openbaar maken.
Nieuwsberichten

Soms komt Heart Cry in het nieuws zonder dat we hiervan op de hoogte zijn. Mail ons gerust als je iets tegenkomt. Mail het naar info@heartcry.nl.

286