Breed is de weg (refo's op stap op zaterdagavond)

Een avond evangeliseren op de Veluwe 'Breed is de weg' Bevindelijk gereformeerde jongeren zijn op drift. Ze zijn niet meer stoïcijns afwachtend tot ze eens tot Gods volk mogen behoren. Serieuze jongeren richten hun kompas op de klassiek gereformeerde theologie van Luther en Calvijn. Anderen zoeken hun vermaak in het uitgaansleven. Vanuit de vrees dat de serieuze jongeren het aanbod van genade te gemakkelijk opnemen, lijkt menig predikant de zogenaamde jongerenavonden gevaarlijker te vinden dan het discotheekbezoek. Ondertussen proberen serieuze jongeren hun leeftijdsgenoten te confronteren met het Evangelie van Jezus Christus. CV.Koers ging een avond mee. Door Willem-Henri den Hartog Het is aan het eind van een hete zomermiddag als ik in de auto stap. Sliedrecht zal de eerste stop zijn van een nog lange zaterdagavond. Tijdens de rit ontspan ik me bij geestelijke muziek. Later op de avond zal ik heel wat andere muziek voor m’n kiezen krijgen. In Sliedrecht aangekomen ontmoet ik Peter. Hij en een stel vrienden gaan vanavond evangeliseren bij een disco op de Veluwe, die ook onder reformatorische jongeren in trek is: Hent uut ‘t Zand in Wekerom, bij Ede. Peter, opgegroeid binnen de Oud-Gereformeerde Gemeenten, vertelt me dat hij vroeger ook wel eens naar zo’n discotheek ging. Inmiddels is hij echter voor het Evangelie ingewonnen en wil hij jongeren in het uitgaanscircuit wijzen op het feit dat zij eenmaal voor God zullen moeten verschijnen, om hen vervolgens te wijzen op het rijke leven dat er is met de Heere Jezus Christus. Peter geeft aan dat hij wel alle predikanten zou willen uitnodigen om eens kennis te nemen van wat er op zaterdagavond onder reformatorische jongeren plaatsvindt. Jongeren die zeer goed weten dat tal van dergelijke uitgaansgelegenheden duivelse plaatsen zijn. Hij (her)kent de motivatie van deze jongeren: ‘Ach, ik kan m’n hele leven wel bidden, maar als het me niet gegeven wordt, dan heb ik ook niks aan m’n leven gehad’. Ter voorbereiding lezen we uit de Bijbel een stuk uit Jesaja 52 en 53. Dit gedeelte laat zien dat christenen er geen onreine levensstijl op na kunnen houden (Jes. 52:10), maar ook dat de Knecht des Heeren alle zonden van de mensen, ook van de jongeren, op Zich wil nemen. Nadat we enkele liederen hebben gezongen, stappen we in de auto. We draaien de snelweg op en een klein uur later zijn we in Wekerom. Vlakbij Hent uut ‘t Zand treffen de evangelisten op een boerderij de laatste voorbereiding. Vergezeld van een kop koffie en de geur van drijfmest wordt de concrete aanpak voor vanavond doorgesproken. Twee mensen zullen op de boerderij achterblijven om te bidden, de fotograaf en ik voegen ons bij de rest die naar de disco zullen gaan. Brede banden Een lange, rustige en smalle weg leidt naar Hent uut ‘t Zand. Na twee kilometer kom ik erachter dat het hier niet zo rustig is. Aan beide kanten van de weg staan opeens twee lange rijen gespoilerde Volkswagen Golfjes en opgevoerde Japanners met uitlaten zo dik als colaflessen. Sommige bezoekers zijn ter kroeg getrokken met de tractor. Net zoals veel van de hier aanwezige automobielen is dit vehikel voorzien van lichtmetalen velgen met bijhorende brede banden. Vierhonderd meter na Hent uut ‘t Zand zie ik eindelijk gelegenheid m’n sterk uit de toon vallende Opel Astra aan de kant te zetten. Het is dat ik weet waar ik heen ga, anders zou ik denken dat ik op weg was naar een kerk. Het gewaad van de dames die zich in de richting van de disco begeven ziet eruit als die van reformatorische kerkbezoeksters - alleen de hoed ontbreekt vanavond. In tegenstelling tot gewijde orgelklanken staan er vanavond housebeates op het programma. De evangelisten worden begroet door trouwe klanten van de disco. Deze gasten, geschoeid met gympen of klompen, zijn de evangelisten niet echt vriendelijk gezind. Jan deelt een evangelisatieflyer uit met de tekst ‘Over 100 jaar...?’ Jan vraagt een jongen de vraag te beantwoorden. Schamper lachend: ,,Ach, over honderd jaar is het voor mij eeuwigheid. Ik ben stratenmaker en in de Bijbel staat dat de straten in het hiernamaals van goud zijn. Dat is een leuke job voor me”. Verdere woorden zijn aan deze jongen niet besteed. Even later ben sta ik met Karel aan de kant van de weg. Opeens stopt er een glimmende Volkswagen Polo voor onze neus. De jonge bestuurder laat zijn elektrisch bediend raam in het portier glijden en spreekt ons toe: ,,Jullie staan hier op de goede plaats, het is goed dat jullie de boodschap van God uitdragen’’. Waarom? ,,De meeste bezoekers van Hent uut ‘t Zand komen uit reformatorische kerken en weten niet waar het om draait in het christendom”, merkt de bestuurder op. ,,Wat denk jij?”, vragen we. ,,Zoals ik het in mijn kerk -de Gereformeerden Gemeenten – hoor, gaat het om bekering. In de Bijbel staat 144 keer ‘bekeert u!’.” We vragen de jongen wat bekering dan inhoudt. ,,Dat is een goede vraag waarop ik geen antwoord weet’’, reageert hij. ,,Ik weet wel dat het je gegeven moet worden. Maar ik geloof niet, ik zou echt niet weten waar ik moet beginnen met het geloof.’’ We wijzen hem erop dat er een begin ligt in het concreet naar God uitspreken van je zonden en het geloof dat Christus deze wil verzoenen. Dankbaar rijdt de jongen weg. Zo ontvankelijk als deze jongen was, zo onverschillig zijn de volgende die we aanspreken. We vragen of ze het kunnen verantwoorden dat ze morgen in de kerk zitten en nu uit hun bol gaan in een disco als deze. Ze reageren verbaasd en enigszins geïrriteerd: ,,Man, laat me lekker uitgaan! Op zondag is de kerk open en de andere zes dagen is-ie op slot. Die zes dagen kan ik doen waar ik zin in heb en vanavond ga ik me lekker bezatten en naar lekkere wijven kijken’’. Kunnen jullie zo God ontmoeten? ,,Ja, natuurlijk, God is liefde en Hij vindt het prima als ik een avondje ga genieten.” ,,Ik zou niet weten wat bekering is. Dat moet je gegeven worden. Maar ik geloof niet, ik zou niet weten waar ik moet beginnen met het geloof’’ Van eeuwigheid Sommige jongelui lopen in een boog om ons heen als we de folders uitdelen. Een overgroot deel is echter wel bereid tot een gesprek. ,,Straks weer naar de kerk, jongens?” Stellig: ,,Maar natuurlijk.’’ ,,Kun je dit combineren, morgen naar de kerk gaan en nu hier je bezatten?” Overtuigd: ,,Dat maakt niet uit. God heeft van eeuwigheid het aantal uitverkorenen bepaald. Wij horen niet bij dat uitverkoren volk van God, dus waarom zouden we niet mogen drinken?” ,,Denk je echt zo voor God te kunnen verschijnen?” Heel rustig en serieus antwoorden ze: ,,Er wordt ons verteld dat er maar een paar uitverkorenen zijn. Dat zijn wij niet. Als het voor ons eeuwigheid wordt, dan is dat voor altijd branden in de hel. In de hel zitten de meeste mensen. Ik neem aan dat het daar best gezellig zal zijn.” ,,Is dat echt jouw perspectief? Besef je dat je dan voor eeuwig verloren bent? Lijkt het je niet veel mooier om God voor eeuwig groot te maken in de hemel?” De jongens herhalen dat dit perspectief alleen is weggelegd voor een handjevol uitverkorenen. Daar ze menen straks voor eeuwig in de hel te zitten, gaan ze vervolgens met een gerust geweten de disco binnen. Satanist Het is de vraag of jongelui met een gedoopt voorhoofd zich in zo’n gelegenheid kunnen vertonen. Jochies van vijftien, zestien jaar lopen stomdronken naar hun fiets toe. Een meisje is zo dronken dat ze midden op de weg gaat zitten. Andere meisjes hebben er weinig moeite mee als jongens publiekelijk hun geslachtsdelen betasten. Kan een christen, ook al heeft hij of zij geen persoonlijke relatie met Jezus Christus, zich hier vertonen? Ik wijs een jongen op de leegheid van dit ‘discoleven’. Bevestigend: ,Je hebt groot gelijk, maar ik kan m’n vrienden niet in de steek laten”. Terwijl sommige barbezoekers urineren in de berm, hoor ik opeens een hels kabaal. Een in zwart gekleed meisje – met duivelse afbeeldingen op haar t-shirt afgedrukt - loopt schreeuwend en vloekend achter een dito geklede jongen aan. ,,Als je met de man van God praat, wil ik je nooit meer zien!”, krijst ze hem toe. De in het zwart uitgedoste jongen is met evangelist Jan in gesprek. Het meisje loopt er bedreigend omheen. Na vijf minuten van schreeuwen rent het meisje witheet de disco binnen. Jan blijft achter met de jongen. Het blijkt dat Hent uut ‘t Zand deze avond - naast al de refojeugd - ook bezocht wordt door drie satanisten. De jongen heeft met zijn vrienden allerlei occulte bijeenkomsten gehouden. In het bos hebben ze op katten gejaagd om deze te mishandelen in satanische rituelen. Onlangs heeft God deze jongen stil gezet door te zeggen dat als hij op deze weg doorgaat, hij de verdoemenis in gaat. De jongen, die geen christelijke achtergrond heeft, is in een kinderbijbel gaan lezen. Hij snapt er nog weinig van, maar hij leest het gretig. Hij durft nog niet met de andere satanisten te breken. Deze avond is hij weer met zijn vrienden naar de disco gekomen. Tien minuten praten met de evangelist maakt zijn hele avond goed. Later op de avond spreken we nog een jongen die twee weken geleden is veranderd. Ook hij durft nog niet in bijzijn van zijn vrienden voor Jezus uit te komen. Persoonlijke gegevens van deze jongeren worden genoteerd door de evangelisten, zodat ze in de nazorg deze jongeren nog eens kunnen benaderen of iets kunnen toesturen. Even later komen de duivelse invloed van een heel andere kant. Terwijl twee evangelisten een gesprek voeren, parkeren vier jongeren hun auto naast hen. Ze draaien het volume van hun housemuziek maximaal. Geen gesprek is meer mogelijk. De Tegenstander gooit roet in het eten. De evangelisten pakken deze verleiding op door geestelijke liederen te gaan zingen. Evangeliseren op de Veluwe is geestelijke strijd. ,,Er wordt ons verteld dat er maar een paar uitverkorenen zijn. Dat zijn wij niet. Als het voor ons eeuwigheid wordt, dan is dat voor altijd branden in de hel’’ Ongeluk Dat God werkt onder de jeugd die de disco bezoekt, is bemoedigend. Velen zijn echter nog niet zover. Soms helpt de kerk de jongeren nog extra diep in het moeras. Een kroegbezoeker had een keer zijn predikant meegenomen. Deze dienaar concludeerde na zijn bezoek dat er niets mis kon gaan, zolang zijn catechisanten niet meer dan vijf biertjes op een avond zouden drinken. Het is te hopen dat jongeren van zeventien jaar deze verantwoording aankunnen... De kleine uurtjes naderen als we in gesprek raken met Bart. Hij is een jongen uit de Betuwe die in de rechterflank van de Nederlandse Hervormde Kerk ter kerke gaat. Zijn vrienden willen dat hij - gezien het tijdstip - snel mee naar binnen gaat. Bart wil echter praten. In eerst instantie zegt hij dat hij niet zo’n interesse heeft in de zaken rondom hemel en hel, maar hij blijft maar praten en luisteren. Op de vraag waar hij nu staat ten opzichte van de eeuwigheid, komt er een antwoord dat hij er met spanning uitgooit: ,,Ik weet het nog niet, maar twee weken geleden heeft een vriend van me op weg naar Amsterdam zich te pletter gereden’’. Er ontwikkelt zich een gesprek over de betekenis van de dood van zijn vriend. Bart zoekt naar een uitweg voor zijn strijd. Terwijl hij dat probeert te verwoorden, komt er een groep vrienden op hem af, die hem proberen mee te trekken. Eén van de evangelisten spreekt met grote bewogenheid een van deze jongens aan: ,,Besef dat als je straks voor die grote witte troon zult staan, je daar alléén zult staan, zonder je vrienden! En dan…? Ik kan niets anders doen dan voor je bidden’’. Een honend gelach en een paar gruwelijke vloeken zijn het antwoord. Als we een andere groep jongens aanschieten en vragen hoe zij staan tegenover het Evangelie, zegt er één vastberaden: ,,Dat vind je in Matthéüs 7:13”. Wat staat daar? ,,’Want breed is de weg die tot het verderf leidt, en velen zijn er die door dezelven ingaan’. Evangelisten, wij zijn allemaal op die brede weg. Alleen als je uitverkoren wordt heb je nog kans om op de smalle weg tot het Leven te komen.” Weer een glashard getuigenis van een reformatorische jongere over zijn staat, iets om ijskoud van te worden. Even later komen we een meisje tegen, Jeannette, die op haar lange rok een minimaal topje draagt. Jan vraagt of ze niet wat uitdagend gekleed is. Met overtuiging antwoordt ze: ,,Volgens de regels van onze kerk is mijn rok lang genoeg, hoor.’’ Deze opmerking is representatief voor veel van onze gesprekspartners. Als je je maar aan een bepaald aantal regels houdt, dan zit het wel goed. De andere dingen van het leven zijn ‘neutraal’. Als we met Jeannette doorpraten, blijkt ze niet zo onverschillig als we op het eerste gezicht dachten. Ze voelt precies aan wat wel of niet bekeerd zijn ís. Ze is zelf in de Bijbel aan het lezen en weet in elk geval dat in haar kerkgenootschap niet ‘een rijke Christus voor een arme zondaar’ verkondigt wordt. Bij Jeannette in de kerk draait het om de uitverkiezing. Bij de hervormde kerk in haar woonplaats wordt Christus wèl verkondigd. Graag zou ze hier op zondag kerken. Hoewel Jeanette’s ouders er verdriet van hebben dat ze naar de disco gaat, hebben ze daar nog minder moeite mee dan dat ze naar de hervormde kerk gaat. ,,Nu slaap ik ‘s zondags tenminste tot twaalf uur uit en kom ik niet met de sprookjes in aanraking die volgens mijn ouders in de hervormde kerk worden verkondigd.” ,,Volgens de regels van onze kerk is mijn rok lang genoeg, hoor’’ Alternatief Wat voor een indruk blijft er achter na een zaterdagse evangelisatieactie? De portier van Hent uut ‘t Zand wil dat Jezus persoonlijk naar hem toe komt. Van ‘de reformatorische jeugd’ moet je niet hebben, vindt hij. Die doen alles wat God verboden heeft en geven zo absoluut geen blijk van een aanlokkende levensstijl. Nee, van hem hoeft het christelijk geloof niet. Alleen Jezus Zelf kan hem nog op andere gedachten brengen. Op weg naar huis zie ik op de lange en donkere weg nog enkele jongeren zwalkend over de weg fietsen. Ik heb nog een uur te rijden naar de Randstad. Eigenlijk te gek voor woorden dat je vanuit de Alblasserwaard gaat evangeliseren op de Veluwe. De kerken hier staan voor recht en waarheid pal, maar het geloof bijbels, gereformeerd en begrijpelijk aan jongeren uitdragen? Is dat te veel gevraagd? Wie op de Veluwe pakt de handschoen op? (Alle namen in dit artikel zijn om redenen van privacy gefingeerd) Verwant artikel: Hoe wonderbaar is Uw getuigenis (maartnummer 2003) Onder jongeren in de gereformeerde gezindte lijkt een geestelijke opleving gaande. De zogenaamde ‘jongerenavonden’ worden druk bezocht door jongeren die het gevoel hebben dat ze te weinig ‘geestelijk voedsel’ ontvangen in hun eigen diensten. Zie: www.cvkoers.nl