menu
De Bijbel leert ons dat we burgers van de hemel zijn, die tijdelijk als soldaten van Christus in vijandig gebied leven. A.W. Tozer zei daar het volgende over:
“In de begindagen, toen het christelijk geloof een overheersende invloed uitoefende op het denken in Amerika, zag men de wereld als een slagveld. Onze voorvaders geloofden in zonde, de duivel en de hel als de ene macht, tegenover God, rechtvaardigheid en de hemel als de andere macht. Tussen die twee machten was, naar hun aard, een ontzettend diepe, onverzoenbare vijandschap. De mens, zo geloofden onze voorvaders, moest een kant kiezen; hij kon niet neutraal zijn. Voor hem was het leven of dood; hemel of hel; en als hij ervoor koos om aan Gods kant te komen, kon hij openlijke strijd met Gods vijanden verwachten. De strijd zou echt zijn en dodelijk en het zou een leven lang duren. Men keek uit naar de hemel als een terugkomst van de gevechten. Daar kon men het zwaard neerleggen en vrede genieten in de woning die voor hen gereed gemaakt was. (…) Hoe verschillend is het vandaag de dag: de feiten zijn hetzelfde gebleven, maar de interpretatie ervan is totaal veranderd. Men ziet de wereld niet als een slagveld, maar als een speeltuin. We zijn hier niet om te strijden, we zijn hier om te dartelen. We zijn niet in een vreemd land, we zijn thuis.”