Correspondentie en kennismaking

Een vraag die mij nogal bezig houdt, is deze, of je mag reageren op contactadvertenties uit de krant. Ik ben niet getrouwd en als ik zo al die advertenties lees, komt bij mij de vraag naar boven, of dat wel goed is, of wij zélf het initiatief mogen nemen, of moeten wij kunnen aanvaarden dat niet voor iedereen een trouwdag is weggelegd? Bij deze komt de gedachte naar boven, dat er toch staat: het is niet goed voor de mens dat hij alleen is. Ik heb het er wel eens moeilijk mee dat ik niet getrouwd ben, maar weet ook wel dat het huwelijk niet alles is. Als je de leeftijd van ongeveer 18 jaar bereikt, denk je wel eens over verkering krijgen. Ik schrijf bewust ‘krijgen’ en niet ‘nemen’, want als het goed is, wil je deze zaak voor God neerleggen in het gebed en dan néém je geen verkering, maar vraag je aan Hem of je van Hem verkering mag kríjgen. En wel met een meisje / jongen, die de HEERE vreest. Als je al wat ouder bent geworden en er is totnogtoe – al heb je misschien menigmaal je best er wel voor gedaan – geen serieuze partij in je leven gekomen, kan het zijn, dat je je allerlei dingen afvraagt: zal ik ooit wel trouwen of wil de Heere dat ik ongetrouwd blijf? Is het leven wel zinvol voor een ongetrouwde? Waarom krijg ik eigenlijk niemand? Doe ik misschien iets verkeerd? Welke stappen mag ik ondernemen? Mag ik een advertentie plaatsen of erop schrijven? Ik denk dat een advertentie plaatsen of daarop reageren niet principieel verkeerd is, al kan ik me anderzijds wel voorstellen dat je er niet zomaar toe overgaat. Zowel het plaatsen van zo’n advertentie is geen geringe zaak, als ook het schrijven op zo’n advertentie. Omdat je je toch afvraagt: wat is Gods wil voor mij? De vraagsteller is ook bang dat op deze manier teveel het initiatief bij ons ligt en dat zou niet goed zijn. Maar volgens mij hoeft dat niet zondig te zijn. Van veel meer belang is voor elke jongere de vragen: (a) aanvaard ik het dat God mijn leven leidt en dat Hij beslist over mijn wel of niet trouwen? (b) Ben ik met verkering krijgen biddend bezig, ben ik bang om iets tegen Gods wil te doen? Leeft het bij jou zó, dan is er geen bezwaar tegen om een advertentie te plaatsen of op een advertentie te schrijven. En het vervolgens in Gods hand neer te leggen... Ongetrouwd blijven is geen schande, ook geen last; maar getrouwd raken is in het algemeen gesproken wel Gods bevel! Sommigen kunnen niet tot een trouwdag komen en willen o zo graag, anderen hoeven het ook niet en vinden zich er prima bij om ongetrouwd te blijven. Nog weer anderen mogen niet trouwen en God geeft ze het in hun hart om ook niet te willen trouwen, maar om ongehuwd te blijven voor het Koninkrijk van God. De Heere Jezus zegt daarover in Mattheüs 19 vers 12, dat er sommigen zijn die door een lichamelijk gebrek, van moeders lijf aan, onbekwaam zijn tot het huwelijk (anderen worden door mensen onbekwaam gemaakt tot het huwelijk) en nog weer anderen zijn er van wie Hij zegt: “… er zijn gesnedenen, die zichzelf gesneden hebben om het Koninkrijk der hemelen. Wie dit vatten kan, vatte het.” Kanttekening 14 zegt hierover: dat is, die de gave der onthouding hebbende, vrijwillig ongetrouwd blijven om God met minder bekommernis te dienen en om het Koninkrijk der hemelen te bevorderen, zowel in zichzelf als in anderen. Aan de andere kant, wie deze gave niet heeft, voor die is het beter te trouwen dan te branden (I Korinthiërs 7 vers 9). De uitdrukking uit I Korinthiërs 7 betekent volgens kanttekening 14 op dat hoofdstuk: het is beter te trouwen dan door de begeerten van het vlees tot kwade lusten te worden ontstoken en het gevaar te lopen tot onkuisheid te vervallen. Trouwen is goed, maar zonder God in het huwelijk te treden is niet goed. Óm een levenspartner verlegen zitten zal wel geen gemakkelijke zaak zijn, maar mét een levenspartner verlegen zitten is zeker ook niet gemakkelijk... Vraag daarom dat je de weg van God, de weg van de vreze des HEEREN mag gaan, ín het huwelijk of zónder het huwelijk. In beide wegen kun je werkelijk gelukkig worden, door het ware geloof in Christus! Ds. W. PIeters