menu
Twee mensen varen in een bootje over een groot meer. "Zeg, denk jij nog wel eens terug aan die vreselijke reis met de Titanic?" "Jazeker man, ik droomde er pas weer van. O, o, als ik daar nog aan denk! Dat scheelde maar een haar! Het was dat er net op tijd iemand mij een reddingsboei toewierp, anders was ik verdronken en was ik uiteindelijk nooit in die reddingssloep terechtgekomen."
"En omdat ik een vrouw ben," zei de andere, "mocht ik eerst. Ik hoor ze nog schreeuwen: 'Vrouwen en kinderen eerst!!' Grote mannen wilden voordringen, maar ruw werden ze terug geduwd. En zo werd ik in een reddingsboot gebracht. O die ijzige wind, die donkere nacht van wanhoop, dat gegil, en dan dat schrikbeeld van dat schip dat ten onder ging.. O als ik er weer aan denk begin ik zo weer te rillen van angst."
"En zo praten die twee mensen nog een tijd met elkaar en verblijden ze zich over hun behoud. Plots zien ze dat een eindje verderop een plezierjacht moeilijkheden heeft. Het heeft een aanvaring gehad met een andere boot. 'Kijk eens, dat gaat niet goed.' Inderdaad, en wat nog erger is, het jacht heeft geen reddingsbootje aan boord. Heel onverstandig van de eigenaar natuurlijk om zo uit te varen, maar ja, wie rekende er die stralende dag op ongelukken?"
"Zullen we er eens naartoe varen?" "Goed." Terwijl ze dichterbij komen, zien ze verschillende mensen in het water drijven en om hulp roepen. Sommigen kunnen blijkbaar niet zwemmen of hebben kramp gekregen. "Kijk die vrouw eens gillen daar! En zie eens hoe dat kleine jongetje spartelt van angst!" "Nou, zeg dat wel. Indrukwekkend zeg." En zo blijven ze kijken. KIJKEN! Ze doen niets! Zijn ze soms vergeten dat ze zelf eens gered zijn? Zijn ze bang voor natte kleren? Dringt het niet tot hen door wat daar gebeurt? Hebben ze geen tijd? Zijn ze te druk met zonnen, vissen en praten over de Titanic? Hoe het ook zij, één ding is zeker: Ze doen hun plicht NIET!
Terwijl u dit leest denkt u misschien: Vreemd en onwaarschijnlijk verhaal. Ja, dat is het ook, maar toch is het in een andere zin helemaal niet onwaarschijnlijk. Er zijn mensen, kerkmensen, ja mensen die de Heere Jezus willen volgen, maar die hun ongeredde naaste alleen observeren. Ze zeggen: "Tjonge, moet je die eens horen vloeken." Of: "Nou nou, wat een misbruik maakt die van de rustdag. Hij gaat nooit naar de kerk. Vreselijk!" Maar daar blijft het dan bij. Wat vindt u daar dan van? Neem u voor in uw hart, zoals ook Daniël eens een goed voornemen nam, om elke laatste zaterdag van de oneven maanden naar Hoorn te komen om daar lectuur uit te delen waarin het gaat over de eeuwige toekomst.
