De Parachute

Een Amerikaanse soldaat werkte vanaf een vliegdekschip als piloot op een gevechtsvliegtuig. Hij stond bekend als een held en had verschillende medailles op zijn uniform. Vele jaren na zijn diensttijd ontmoette hij iemand in de drukke straten van een stad. Die persoon herkende hem en noemde hem zijn naam. Hij had die onthouden en bleek veel over hem te kunnen vertellen. Hij kon zich onder andere herinneren hoe de vliegenier op zekere dag door de vijand was neergeschoten, hoe hij met een springstoel uit het vallende vliegtuig was gesprongen waardoor zijn leven was gered. Pas twaalf uren later had een helikopter hem gevonden en was hij uit het water gevist. De inmiddels bejaarde piloot begreep er niets van. Waar kreeg deze man het vandaan, want op zo'n vliegdekschip werken duizenden militairen. De oud-vliegenier vroeg hoe de man dit alles had kunnen onthouden. Toen vertelde hij hoe hij altijd onderdeks gewerkt had en altijd verantwoordelijk was geweest voor het vouwen van zijn parachute. Voor vertrek had hij zijn parachute persoonlijk aan hem overhandigd. Op dat moment besefte de veteraan piloot wie eigenlijk zijn leven had gered. Nu begreep hij pas dat hij deze man nog nooit bedankt had. Hij had nooit beseft hoe belangrijk deze man in zijn leven was geweest. Andere vliegeniers waren ook afgeschoten en soms omgekomen omdat hun parachute niet op tijd wilde opengaan. Hier stond de man voor hem, die hij nog nooit had bedankt voor het redden van zijn leven. Hij was altijd hoogmoedig over zijn heldendaden geweest. Hij was altijd trots geweest en had moeite gehad om te salueren voor gewone matrozen, waarop hij laag had neergezien. Hier stond de man die zijn leven had gered. Door dit verhaal moeten wij beseffen hoeveel dankbaarheid en liefde wij verschuldigd zijn tegenover de Heere Jezus. Hij heeft ons gered. Hij was bereid om in onze plaats te sterven aan het kruis. Wij hadden daar moeten hangen, maar Hij stierf voor ons. "Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven."