Behoudend, maar niet behouden...

'Blijven reformeren om gereformeerd te blijven'.

Deze webpagina over de gereformeerde gezindte en het 'hypercalvinisme' wil daar een steentje aan bijdragen. We hebben geen grote ambities. We nemen genoegen met de positie van een luis. Een luis in de reformatorische pels. Scherp en schurend. Soms prikkelend en polemisch. Maar altijd betrokken en bewogen. Gericht op het wezen van de zaak. En vooral op datgene wat daarvan afleidt. Want dat is best veel, vinden we.

BEHOUDEND, MAAR NIET BEHOUDEN - de gevaren van het hypercalvinisme

Tussen 2004 en 2007 schreef Petrus Coudekercke columns, verhalen en artikelen voor de website van de toenmalige Stichting Reformatorisch Appèl. In 2009 kreeg hij het verzoek om een aantal van deze teksten te bundelen en te voorzien van een voor- en nawoord. Dat resulteerde in het boekje Behoudend maar niet behouden. Een aantal hoofdstukken zijn hieronder digitaal te vinden. Deze teksten mogen zonder meer verspreid worden (graag wel met vermelding van de bron). Het boekje is te koop via onze webshop.

Wat is hypercalvinisme?
"Het moet je gegeven worden..."
De derde weg
Bevindelijk-gereformeerde Bijbelvertaling (BGB)
De stilzittende vroomheid
Niet-menend aanbod van genade
Het kistje van de Koning
Geréformeerd of reformerend?
Kinderen krijgen is een eenzijdig Godswerk
Een harde Heer
De sollicitant
Bevindelijk-gereformeerde Schriftkritiek
De dienaar des Goddelijken Woords gunt het je van harte
Blokkers kijken niet naar de slang
Twee heren dienen
Nabeschouwing


VERANTWOORDING

(..) Ik was pas acht jaar oud", vervolgt Gerco. "Ik zag iedereen vol met tranen en dacht: ik wil die volkomen uitkomst ook. Dan word ik misschien toch een keer bekeerd. Ik zag naar zo'n bijzonder moment uit. Elke dag bad ik om een nieuw hartje en ieder jaar opnieuw dacht ik: misschien is dit dan het jaar waarin ik een nieuw hartje krijg. De dominee zei dat je daar eerst genoeg zondebesef voor moest hebben. Ik was soms ook bang voor de hel. Als ik dat vertelde werd tegen me gezegd dat ik maar veel om een nieuw hartje moest bidden. Dus ik weer bidden, maar er kwam geen nieuw hartje. God moest je immers bekeren en eigenlijk moest je gewoon wachten totdat dit gebeurde. Een mens kan het zelf niet. En ik dacht dat ik niet genoeg zondebesef had. Ik lag soms 's nachts in mijn bed alle zonden te bedenken die ik had gedaan en in mijn ogen te wrijven. Ik wilde huilen om mijn zonden." Het zorgde ervoor dat Gerco soms geforceerd op zoek ging naar dat zondebesef. "Ik lag wel eens in mijn bed 's nachts en dan bedacht ik alle zonden die ik had gedaan en wreef in mijn ogen. Ik wilde huilen om mijn zonden en er wakker van liggen, want zo moest het. Maar het lukte niet.” (..)

Toch kreeg Gerco daarna nog een moeilijke periode waarin hij worstelde met geloofszekerheid. "Door de prediking kwam er af en toe wat twijfel en verwarring. Voldoe ik er nu wel aan? Ik had ook weinig gelovigen om me heen en ging er dus naar op zoek. Ik kende een vrouw waar ik echt tegenop keek. Ze liep altijd netjes in het zwart, sloeg geen kerkdienst over en luisterde orgelmuziek. Ik ging naar haar toe en vroeg of ze de Heere Jezus kende. Ze antwoordde: 'Dat weet ik niet, maar of dat van jou waar is weet ik ook niet'. Ze adviseerde me om 'maar veel om ontdekkend licht te bidden' en vertrouwde me ook toe dat je 'van een geroepen knecht van God moet horen dat je een kind van God bent'."

Bron: ‘Gerco bad als kind iedere dag om een nieuw hartje’, Cip.nl, 3 oktober 2019

 

“Gisteravond op de braderie in Lunteren kwamen drie jongeren onze bus binnen. Ze zeiden bij een kerkverband uit Ederveen te behoren. Ze wilden weten hoe wij bekeerd waren. Na aangegeven te hebben dat het belangrijk is om te knielen voor Jezus en Hem je zonden te belijden knielden ze spottend op de grond en riepen Jezus aan. Zo nu zijn we bekeerd zeiden ze. Vervolgens legden ze ons uit dat God een mens bekeert etc. en dat je als je met een camper met bijbelteksten op de markt staat niet bekeerd kunt zijn. Bid alstublieft voor deze jongeren, hun ouders en hun kerk zodat de macht van deze leugenleer verbroken wordt.”
Bron: www.facebook.com/EvangelisatieSjofar (8-11-2016) “

 

(..) Maar vooral in de zwaardere kerken is er maar weinig geloofszekerheid. Ik heb veel mensen gesproken die van zichzelf zeggen dat ze naar de hel gaan, terwijl ze toch zeer religieus zijn. Dat raakt mij heel diep omdat ik dat niet kan plaatsen. Ik denk dan: Hoe is dat mogelijk?”

Bron: ‘Vlaamse journalist Matthias Declercq zag alle kerken op Urk van binnen’, RD 16-10-2020

 

“Ik sprak een tachtiger, die zei: ik ben niet bekeerd, ik ga naar de hel. Het drukte op hem. Intriest.”

Bron: ‘Op Urk zul je nooit honger hebben, er is altijd hulp’, ND 12 oktober 2020 "


Waarom deze webpagina?
Wel, het 'hypercalvinisme', dat met name in de rechterflank van de gereformeerde gezindte gevonden wordt, is volgens ons een ernstige dwaalleer.
Bovenstaande citaten laten zien wat het met mensen kan doen. Over de definitie verschillen de meningen nogal. In ‘Wat is hypercalvinisme?’ van het boekje Behoudend maar niet behouden (hierboven te vinden) wordt uitgelegd wij er op deze webpagina mee bedoelen. Het gaat hier dus niet in de eerste plaats om een theologische en/of kerkhistorische doordenking. Het hypercalvinisme wordt op zodanige wijze besproken en gewogen dat het voor iedereen – en dus ook voor de ‘doorsnee’ kerkganger - begrijpelijk is. Het taalgebruik is om die reden niet ‘academisch’ of ‘theologisch’. In bijvoorbeeld de verhalen ‘Een derde weg’, ‘Kinderen krijgen is eenzijdig Godswerk’, ‘De sollicitant’, ‘Twee heren dienen’ en ‘Blokkers kijkt niet naar de koperen slang’ uit Behoudend maar niet behouden zijn hypercalvinistische opvattingen beschreven. Wanneer u die - en de andere verhalen en columns - leest, zult u hopelijk begrijpen waarom deze ‘theologie’ zo misleidend is. Het houdt immers mensen op een vrome, godsdienstige en zogenaamd ‘rechtzinnige’ manier bij het Kruis vandaan. En ja, de toon van de teksten is soms scherp. In de inleiding ‘Wat is hypercalvinisme?’ wordt die scherpte overigens verantwoord. Bewogenheid met mensen die door hypercalvinistische prediking hun leven lang bij het Heil vandaan worden gehouden (lees bijv. ‘Het moet je gegeven worden’), is ten diepste en altijd onze motivatie.

 

Eerdere publicaties

Verder is het zo dat in het (recente) verleden herhaaldelijk pogingen zijn gedaan om de dwalingen van het hypercalvinisme aan te tonen.

 

Daarbij kan gedacht worden aan o.a. de volgende publicaties:

- A.A. van Ruler, Wapenveld, ‘Ultra-Gereformeerd en Vrijzinnig’ (1971)

- J. Blaauwendraad, Het is ingewikkeld geworden (1997)

- J. Blaauwendraad, De leer tegen het licht (2000)

- K. van der Zwaag, Afwachten of verwachten (2003)

- P. Coudekercke, Behoudend maar niet behouden (2009)

- Iain H. Murray, Gods genade is voor iedereen. Spurgeons strijd tegen het hypercalvinisme (z.j.)

 

Nog steeds springdood

Deze en andere publicaties hebben zeker voor enige beroering in de bevindelijkgereformeerde kerkvijver gezorgd. Er zijn mensen uit die kringen tot een levend geloof gekomen. Ogen werden geopend, niet alleen voor het feit dat het hypercalvinisme een heilloze afwijking is van de leer van de Reformatie, maar bovenal dat er voor de Bijbelse boodschap dat er voor zondaren geen enkele belemmering is om tot Christus te komen. Dat is verheugend. Tegelijkertijd moet geconstateerd worden dat het hypercalvinisme heden ten dage nog springlevend (of beter: springdood) is. Sterker nog, de kerkgenootschappen in de rechterflank van de gereformeerde gezindte groeien in ledenaantal. Er zijn tendensen waar te nemen dat het hypercalvinisme in toenemende mate geëxpliceerd wordt en als norm voor ‘rechtzinnigheid’ gaat fungeren. Dat vinden wij een zorgelijke ontwikkeling. Vandaar dat we, tot slot, op deze webpagina met name de inhoud van het boekje Behoudend maar niet behouden toegankelijk willen maken. De verschillende hoofdstukken zijn hierboven te downloaden.

412