Een eenzijdige dominee

Een eenzijdige dominee

Er was een dominee die eigenlijk elke zondag maar hetzelfde preekte. Het thema van zijn prediking was: de liefde van Christus. Dat preekte hij elke zondag. Sommigen vonden hem een beetje eenzijdig. Hij had zijn preek altijd uitgeschreven en ja, dat was eigenlijk ook niet echt zoals het hoort.

De mensen waren ontevreden en ze kwamen niet meer bij hem in de kerk. Ze gingen aparte samenkomsten houden. Er werd zelfs over die dominee gespot. Iemand noemde hem 'die doedelzak van één toon'. Maar er was ook een godvruchtige vrouw. Zij kreeg een dienstmeisje uit het plaatsje Ferringtosh, waar dominee Charles Calder stond.

Op een dag vroeg zij aan het dienstmeisje of ze bij die gezalfde prediker (het was een godvrezende man) kerkte. Toen zei het dienstmeisje een beetje schamper: 'Ik hoor die man nooit. Wie wil hem nu horen, die doedelzakspeler op één toon?' Maar deze vrome vrouw bestrafte haar vanwege haar onfatsoenlijke antwoord. Ze gaf haar als antwoord: 'Deze éne toon zal nooit van zijn lippen afwijken in de eeuwen der eeuwigheid. Want die éne toon is de liefde van Christus, Die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden gewassen in Zijn bloed.'

Dan kun je maar één gave hebben, maar deze dominee heeft de juiste snaar aangeraakt, de toon getroffen: de liefde van Christus. Dat gaat in alle eeuwigheid mee. Dan maar éénzijdig, maar het is de eenzijdigheid van de hemel!

273