menu
Ongeveer 200 jaar geleden kwamen er zendelingen uit Engeland en Duitsland naar India om het Evangelie te verkondigen. Door de prediking van een zendeling uit Wales kwam een Indiër tot bekering. Korte tijd later kwamen door zijn aanstekelijke getuigenis ook zijn vrouw en twee kinderen tot geloof. De dorpsoudste, die niet gelukkig was met het krachtige getuigenis van deze bekeerlingen, riep op een dag alle mensen uit het dorp samen, waarna hij op boze toon de man vroeg om zijn geloof in het openbaar af te zweren. Als hij dit bevel niet opvolgde, zou hij ter plekke geëxecuteerd worden. Op datzelfde ogenblik begon de man een (inmiddels beroemd) lied te zingen wat hem op dat moment door de Heilige Geest werd ingegeven: I HAVE DECIDED TO FOLLOW JESUS. NO TURNING BACK, NO TURNING BACK. (Ik heb besloten om Jezus te volgen. Geen weg terug, geen weg terug.) Woedend gaf de dorpsoudste het bevel aan enkele boogschutters om de twee kinderen dood te schieten. Terwijl de twee kinderen stuiptrekkend op de grond lagen, vroeg de dorpsoudste: "Wil je nú je geloof afzweren? Je hebt je twee kinderen verloren en je zal ook je vrouw verliezen als je het niet doet!" De man antwoordde met deze woorden: THOUGH NO ONE JOINS ME, STILL I WILL FOLLOW. NO TURNING BACK, NO TURNING BACK. (Hoewel niemand me vergezelt, toch zal ik volgen. Geen weg terug, geen weg terug.) De dorpsoudste, die buiten zichzelf van woede was, gaf bevel om de vrouw dood te schieten. In een ogenblik werd de vrouw verenigd met haar kinderen in de dood. Toen vroeg hij voor de laatste keer: "Ik geef je nog één kans om je geloof af te zweren en zodoende te blijven leven. Er is niemand meer voor je in de wereld..." Toen zong de man deze gedenkenswaardige woorden: THE CROSS BEFORE ME, THE WORLD BEHIND ME. NO TURNING BACK, NO TURNING BACK. (Het Kruis voor me, de wereld achter me. Geen weg terug, geen weg terug.) Iedereen dacht dat de dood van deze getuigende christen het einde betekende van het christendom in deze stam, maar... het was het begin! De Geest begon te werken. "Waarom zouden een man, zijn vrouw en twee kinderen sterven voor Iemand die in een vergelegen land op een ander continent leefde en dan ook nog zo'n 1800 jaar geleden?" zo vroeg de dorpsoudste zich af, "er moet een bovennatuurlijke Kracht zijn achter die familie, en die Kracht wil ik óók ervaren!!" Toen, in een spontane geloofsbelijdenis, verklaarde hij: "Ik wil ook bij Jezus Christus horen..." En toen de menigte dit hoorde uit de mond van hun dorpsoudste, ontvingen ze allen Jezus Christus als hun Heere en Zaligmaker in hun hart.