menu
Je mag komen zoals je bent. Het evangelieaanbod is onvoorwaardelijk. Maar als ik vervolgens hoor wat ik allemaal eerst moet beleven, vind ik het toch moeilijk. Hoe zit dat?
Inderdaad, het evangelieaanbod is onvoorwaardelijk. Laten we dat eerst maar eens hardop tegen elkaar zeggen. Stel je eens voor dat dit niet zo was. Dat je eerst zelf iets goeds moest volbrengen. Dan kwam er nooit wat van terecht. Maar nu is er die heerlijke en bevrijdende boodschap dat niemand te slecht, te goddeloos of te ver van God verwijderd is. Dat God het verlorene zoekt. Dat de Heere Jezus is gekomen om zondaren zalig te maken. Dat vijanden met God worden verzoend. God begint waar geen begin is van onze kant. Gode zij dank!
Nu zijn er altijd mensen die deze boodschap wat te ruim vinden. Paulus had er in de gemeente van Galatië ook mee te kampen. Ze vonden Paulus veel te licht. Zalig worden uit genade alleen? Alleen door het geloof in de Heere Jezus Christus? Ja hoor, zeiden ze, straks kan iedereen nog zalig worden. Dat zal zomaar niet gaan. Er moet eerst heel wat gebeuren. Dat leek heel ernstig en diepzinnig. Maar Paulus doorzag dat "genade en nog wat" de dolkstoot is voor het Evangelie en daarom: "Maar het zij verre van mij dat ik zou roemen anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus."
Helaas zijn er die dit onvoorwaardelijke aanbod misbruiken. Met knippen en plakken maken ze er een eigen maaksel van. Zalig worden is dan heel vanzelfsprekend. God mag blij zijn, zo lijkt het wel, dat zij zich hebben bekeerd. Berouw en droefheid over de zonde is allemaal moeilijk gedoe. Eerlijk gezegd begrijp ik dat niet goed. Het gaat toch over heel ingrijpende dingen: over zonde en genade, dood en leven, hel en hemel. Over de liefde van God, die in het hart wordt uitgestort. Over de zonde, die zo erg is dat je alleen gered wordt door het bittere lijden van de Heere Jezus Christus. Zouden die dingen je niet raken tot in het diepst van je ziel? Zou je dat niet als een groot wonder beleven? Dat is toch niets om voor weg te lopen. Ieder die dit heeft ervaren, verlangt er weer naar.
Helaas ontstaat als reactie op dit misbruik een ander uiterste. Bekering wordt dan uiterst ingewikkeld. Onbereikbaar voor de meeste mensen. Volgens één vaste weg met allerlei zelfbedachte kenmerken. Wat kan dat een verwarring geven! Dan lijkt het inderdaad dat ik eerst aan van alles en nog wat moet voldoen. Dat lijkt heel nederig, maar is heel hoogmoedig. Als zelfs mijn diepe weg en mijn zondekennis als een soort aflaat bij God gaan fungeren. Terwijl ook die zondebelijdenis vrucht is van genade en geen voorwaarde voor genade!
Ben je misschien moe van al het zoeken, tobben en vragen? Weet je niet meer hoe het zit? Neem dan plaats tussen de tollenaren en de zondaren die eenmaal rond de Heere Jezus stonden. Ze gingen gebukt onder het juk van Farizeeën en Schriftgeleerden. Volgens hen was het nooit echt en nooit diep genoeg. Die tollenaars dachten dan ook dat ze er nooit zouden komen. Ze moesten eerst aan zo ontzaglijk veel voorwaarden voldoen. Ze werden er doodmoe van. Toen sprak die eenvoudige rabbi uit Nazareth die wonderlijke en heerlijke woorden: "Komt herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven..." Als je Hem dat hoort zeggen, breekt er iets vanbinnen. Dan buig je als een vermoeide en belaste aan Zijn voeten. Dan krijg je al die dingen waar je zo naar verlangd hebt er vanzelf bij: afkeer van de zonde, blijdschap in God, verwondering over Zijn geduld, aanbidding van Zijn liefde, heimwee naar Zijn nabijheid. Daar hoef je dan niets meer voor te doen. Dan geeft Hij alles. Zonder prijs. En zonder geld.
