Schipperen

Schipperen

Er wordt tegenwoordig veel rekening gehouden met de mening en de gevoelens van bijna iedereen. Dat is wel mooi misschien, maar wordt juist daardoor alles niet erg vaag en slap? Laten we gewoon weer eens zeggen waar het op staat. Er wordt inderdaad heel wat "geschipperd". Proberen overal net tussendoor te zeilen. Nooit een duidelijk standpunt innemen.

Sommigen denken dit geschipper op de Bijbel te kunnen baseren. Ze zeggen: "Paulus was ook de Joden een Jood en de Grieken een Griek." Betekent dit dat Paulus met alle winden meewaaide? Absoluut niet! Paulus schipperde niet! Zeker als het om de kern ging, was hij zeer radicaal! Dan zegt hij publiekelijk tegen Petrus dat hij veinst (Gal. 2:11), tegen de Galaten dat ze uitzinnig geworden zijn (Gal. 3:1). Dan wil hij niet van iets anders weten dan van Jezus Christus en Die gekruisigd (1 Kor. 2:2). Dat kostte Paulus vrienden: de Griek vond hem een dwaas en de Jood ergerde zich aan hem.

Als het om de kern gaat, is het duidelijk: niet schipperen! Maar in andere gevallen? Moet je voortdurend rekening houden met anderen? Laat het duidelijk zijn dat de Bijbel oproept om de naaste lief te hebben als zichzelf en de ander uitnemender te achten dan zichzelf (Fil. 2:3,4). Dat eerst! Maar dit bijbelse gegeven mag vervolgens niet misbruikt worden. Soms gebeurt dit met het argument dat we een ander geen aanstoot mogen geven, dat we geen ergernis mogen geven. Nu is ook dit een voluit bijbels gegeven (Rom. 14). Maar betekent dit dat ik alles moet laten waar een ander zich aan ergert?

Dit zou kunnen leiden tot een soort dictatuur van de zwakken. Want over hen gaat het in Romeinen 14. Laat dat duidelijk zijn. Over zwakken in het geloof, die door mijn gedrag aan het wankelen worden gebracht. Dat is de betekenis van aanstoot geven! Als ik iets doe waardoor een ander van God wordt afgetrokken, moet ik dat nalaten. Zo eenvoudig is dat: "Indien de spijze mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere" (1 Kor. 8:13).

Maar het wordt anders als anderen die zichzelf helemaal niet beschouwen als zwakken in het geloof, je in een bepaald harnas willen wringen. Openlijk of heel subtiel vinden ze dat je moet denken, voelen en doen zoals zij. Dat leidt tot krampachtigheid. Zoals bij die man die een nieuw pak bestelde bij een kleermaker. Toen hij kwam passen, bleek de kraag te wijd. Maar de kleermaker zei: "Meneer, u staat niet goed. u moet wat achteroverleunen." Vervolgens bleek het jasje te kort. Maar de kleermaker zei: "Meneer, u moet een beetje door uw knieën gezakt lopen." Tot slot bleek de linkerbroekspijp te lang. Maar de kleermaker zei: "Meneer, u moet een beetje overhellend naar rechts lopen."

Toen ging de man wandelen in zijn pak. Hij vond het erg ingewikkeld, maar nam alle raadgevingen ter harte. Daardoor strompelde hij over straat. Wat een getob. De mensen die hem zagen lopen, zeiden tegen elkaar: "Wat een knappe kleermaker, dat hij voor zo’n ongelukkige man nog een pak kon maken..." Zo moet het dus niet! Hoe wel? Samengevat: Kijk bij twijfel eerlijk naar je motieven. Gaat het je om: "eigenbelang, iedereen te vriend houden, angst om alleen te staan?" Of gaat het om: "innerlijke overtuiging gebaseerd op het Woord en het verlangen anderen voor Christus te winnen?" Om dat laatste ging het Paulus: "... opdat zij mochten behouden worden" (1 Kor. 10:32b). Daar had hij alles voor over. Nooit ten koste van de waarheid, maar wel ten koste van zichzelf. Dat bewaart voor krampachtigheid, maakt mild ten opzichte van anderen en geeft echte vrijheid. Wie altijd schippert, vaart toch een keer op de rotsen. Of wordt op z'n minst zeeziek. Wie vaart op het kompas van het Woord, "schippert" veilig. Een goede vaart...!

273