menu
Onderstaande komt uit het boek 'Het gebed' van Prof. Dr. O. Hallesby, hoogleraar te Oslo (Noorwegen). 'Het gebed' behandelt onderwerpen als gebedsmogelijkheden, bidden en vasten, en onverhoorde gebeden. In het voorgaande heeft Hallesby geschreven over het gebed als het belangrijkste werk in Gods Koninkrijk. Vervolgens noemt hij zaken waar we onze voorbede aan kunnen wijden, met als slot de voorbede voor onbekeerden:
Ten slotte hebben we nog de voorbeden voor onbekeerden. Dit deel van onze gebedsarbeid begrijpen en volbrengen we misschien het beste. De meeste gelovigen verlangen naar een geestelijke opleving. Het behoud van zielen is de drijvende kracht achter bijna al het christelijke werk van onze dagen. Er wordt veel gedaan om opwekkingen te bewerkstelligen. En niet weinig gebed wordt opgezonden met dit verlangen in het hart.
We moeten echter nadenken over enkele zaken met betrekking tot onze gebeden. In de eerste plaats komt een opwekking niet zo vaak voor. Meestal wordt een opwekking gevolgd door verval. Bovendien zijn de opwekkingen die plaatsvinden doorgaans niet zeer groot en beperken ze zich vaak tot een enkele stad. Ook blijkt dat ze soms weinig geestelijke kracht inhouden. Er zijn veel menselijke krachten aan het werk, maar er ontbreekt vaak Goddelijke kracht.
De reden hiervoor is dat we falen in ons gebed. We verlangen naar opwekkingen, spreken erover, werken ervoor en bidden er zelfs voor. Maar we verrichten niet de gebedsarbeid die de eigenlijke voorbereiding is voor iedere opwekking. We hebben een verkeerd begrip van het werk van de Heilige Geest in de harten van onbekeerden. We denken dat dit werk begrensd blijft tot de tijd waarin de opwekking plaatsvindt, maar dat is een misverstand.
Het werk van de Geest gaat ongehinderd door, tijdens opwekkingen, ervóór en erna, en Hij werkt op verschillende manieren. De gevolgen in de harten van de mensen zijn ook verschillend. Het werk van de Geest kan worden vergeleken met mijnwerk, waarbij Hij het harde hart van de zondaar en zijn oppositie tegen God stukbreekt. Een opwekking kan worden vergeleken met het ontsteken van dynamiet dat stenen doet springen.
Het tijdperk ervóór komt overeen met het boren van gaten in de harde rots. Dit is moeilijk en geduldig werk. Het aanbrengen en tot ontploffing brengen van het dynamiet is gemakkelijker en geeft zichtbare resultaten. Tijdens een opwekking zijn we vol vuur, maar wanneer het leven van alledag terugkeert, verliezen we vaak onze ijver.
Maar juist dan roept de Geest ons op om het rustige, innerlijke en vermoeiende werk van boren te doen als voorbereiding op een volgende opwekking. Vaak is er een lange tijd tussen opwekkingen, omdat de Geest geen gelovigen kan vinden die bereid zijn deze moeilijke taak van het boren op zich te nemen.
We moeten bidden voor een geestelijke opwekking in de breedste zin van het woord: een wereldwijd ontwaken. Dit is wat de wereld meer dan wat dan ook nodig heeft. Maar ons gebed voor een geestelijke opwekking moet ook gericht zijn op een volks-ontwaken, beginnende in onze eigen kring, in onze eigen plaats. Onze grootste verantwoordelijkheid ligt hier.
Daarnaast moeten we persoonlijke voorbidders worden voor bepaalde mensen. Degenen die voor ons baden toen we nog onbekeerd waren, hebben een grote invloed gehad op ons leven. We moeten dit werk doen en trouwe voorbidders worden voor specifieke personen. Als iedere gelovige dit zou doen, zouden onbekeerden verdeeld worden over mannen en vrouwen des gebeds, zodat niemand meer zou zijn voor wie geen gelovige bidt.
Opwekkingen vinden plaats op plekken waar gelovigen zich toewijden aan heilige voorbede. Geestelijk ontwaken kan niet worden bereikt door eigen kracht of dweperij. God stuurt een geestelijk ontwaken op het juiste geestelijke moment. In sommige plaatsen duurt de strijd lang en kan tegenstand niet overwonnen worden, zoals Jezus zegt in Markus 9:29. In andere plaatsen worden de gebeden verhoord als een stormwind van geestelijk ontwaken. In weer andere plaatsen is het ontwaken als het ruisen van een zachte wind. Hier zijn de aantallen van ontwaakten vaak niet groot, soms slechts één of twee. Maar deze stille opwekkingen blijven vaak lang doorgaan, soms zelfs jaren.
Tijdens mijn reizen hoor ik soms van plaatsen waar de opwekking als het ware voortdurend doorgaat. Dagelijks voegt God degenen toe die behouden worden, zoals prachtig beschreven staat over de eerste christenen in Handelingen 2:7. We moeten God bedanken voor opwekkingen, ongeacht de vorm waarin Hij ze zendt. Maar het lijkt mij dat opwekkingen een belofte inhouden van veel vrucht, vooral wanneer ze komen als het ruisen van een zachte wind.
