menu
De godsdienstige christen kan men vergelijken met een Farizeeër, vertelt Zac Poonen. "Ze bidden, vasten en hebben veel uiterlijke activiteiten. Jezus bad, vastte ook, maar Hij liet innerlijk Gods natuur zien." Daarin verschilde Hij van de rest. "Als iemands innerlijke leven niet rein wordt, dan maken zijn religieuze activiteiten hem alleen maar een religieuzer persoon.
Het Evangelie wat Zac Poonen hoorde na zijn bekering ging vooral over de vergeving van zonden. Toen hij de Schrift begon te verkondigen, zag hij in de Bijbel een hogere standaard dan waar hij in leefde, zoals in de Bergrede. "Ik preekte, maar er kwam een steeds grotere afstand tussen wat ik predikte en mijn eigen leven. Ik was hypocriet: ik verkondigde iets wat niet waar was in mijn eigen leven. Ik had zo door kunnen gaan, want het ging over het innerlijke. Aan de buitenkant kon niemand mij betrappen op een zonde. Zo zijn de meeste predikers, ze zijn innerlijk verslagen."
"Het is onmogelijk om de Bergrede te houden. Daarom hebben christenen de Heilige Geest nodig, en moeten we vervuld worden met de Geest. Het is onmogelijk om de Bergrede na te leven zonder vervuld te zijn met de Heilige Geest. Als je de Bergrede leest, maar je voelt geen nood, zul je het ook nooit gaan leven. Maar als er behoefte is om zo te leven, dan ga je God zoeken voor de kracht van de Heilige Geest.
Zac Poonen kwam op een punt dat Hij zei: "'Heer ik wil zo niet doorgaan. Ik hou op met prediken, en wil dat mijn innerlijke leven hetzelfde is als het uiterlijke leven. Ik wil vervuld worden met de Heilige Geest.' Op een dag kwam God mij tegemoet, toen ik heel erg verslagen was. Ik was verslagen maar geloofde Romeinen 6:14: 'de zonde zal niet over u heersen'. God deed dat in mijn leven. Als Hij het voor mij heeft gedaan, dan kan Hij het voor iedereen doen."