menu
Opwekking en de gevolgen
Er wordt veel gesproken over opwekking, er wordt voor gebeden, en her en der zouden ook allerlei opwekkingen plaatsvinden. Maar binnen de reformatorische kerken lijkt het anders te zijn. Hoe komt dat? Eerlijk gezegd wordt er niet veel over opwekking gepreekt en er wordt al helemaal niet veel om gebeden. In veel diensten die ik heb bijgewoond en beluisterd, kwam het zelden ter sprake. Natuurlijk, er wordt iedere zondag gebeden voor bekering, zelfs al is het maar voor één persoon, en wordt er gevraagd of Gods kinderen mogen opgroeien in het allerheiligst geloof. Er wordt gebeden voor meer voorgangers, omdat de oogst groot is en de arbeiders weinig, voor ouderen en jongeren, voor zending en evangelisatie in ons vaderland en daarbuiten, voor ons wegzinkende vaderland, voor de Koningin en allen die in hoogheid zijn gezeten, voor de zieken, ouderen en eenzamen... Het lijkt alsof we niks vergeten. Maar een gebed om een geestelijke opwekking? Dat hoor je zelden. Hoe komt dat?
Waarschijnlijk is het deels een reactie op allerlei oppervlakkige opwekkingen die hebben plaatsgevonden. Er zijn heel wat van zulke gevallen geweest. Heb je wel eens gehoord van ene Todd Bentley? Hij zit nu in een echtscheidingsprocedure, maar in zijn 'bloeiperiode' heeft hij zijn duizenden verslagen. Bijna letterlijk. Met grote kreten en een soort karateslagen werkte hij mensen tegen de vlakte: bam, bam, bam!! Ze zouden dan, vervuld met de Heilige Geest, genezen worden en allerlei bijzondere ervaringen hebben. Te dwaas voor woorden. Als reformatorische gelovigen houden we ons terecht niet bezig met zulke toestanden. Het is ongelooflijk dat een deel van de evangelische wereld zelfs nog de moeite neemt om over de echtheid van zulke opwekkingen te discussiëren. Toch? Het laat wel zien dat het daar ook niet zo veel diepgang heeft...
Afgezien van deze extremen gaat het bij veel opwekkingen om persoonlijk genot. Een soort feel-good-christendom. Fijn een avondje praisen. God is niet langer streng en rechtvaardig. Berouw over zonde? Verbrokenheid? Levensheiliging? Breken met alle zonden? Doe even niet zo moeilijk zeg. Zing en wees blij! Eerlijk is eerlijk, zulke opwekkingen zitten we niet op te wachten.
Maar betekent dat dat we helemaal geen opwekking nodig hebben? Kunnen we ons daar zo gemakkelijk vanaf maken? De waarheid is dat het overgrote merendeel van de reformatorische kerkleden belijdt geen deel aan Christus te hebben. Dat is een enorme schare van mensen onderweg naar de ontmoeting met God, onderweg naar hun eeuwige bestemming, zonder hoop in deze wereld. Er zijn heel veel jongeren die meer hebben met MP3, iPod en MSN dan met een levende Heere en Koning van Wie ze het verbondsteken dragen. We klagen vaak over de lauwheid in het leven van Gods kinderen. Zo vaak leven we voor de aardse dingen en zien we weinig uit naar de komst van Christus en de nieuwe hemel en aarde, waar God alles zal zijn en in allen. De lauwheid binnen de kerken is schrikbarend. We zijn zo druk met onze georganiseerde kerkelijke activiteiten dat we de roep van Jezus niet meer horen om ons hart voor Hem te openen.
We zijn rijk, zowel in ons geordende kerkelijke leven als in onze materiële welvaart. Maar zijn we niet blind geworden voor wat er echt toe doet? Ik weet dat opwekking niet begint bij breedvoerig praten over een opwekking. Het begint bij jezelf. Het zuivere verlangen naar opwekking kenmerkt zich door de bede: "Heere, begin bij mij." Daar heb ik mijn handen vol aan. Of valt dat bij jou nogal mee? Ja? Echt waar? Dan wordt het tijd voor een opwekking!