Charismatische gevaren die de kerk bedreigen (1)

“Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God”; deze bede en uitroep uit Psalm 42 is van toepassing op vele christenen. Mensen willen niet langer ‘dor’ geloven, maar God ‘zien, proeven en ervaren’. We willen zien dat wat we geloven waar is. We zouden dat willen zien doordat ons geloof zich praktisch uitwerkt in ons leven en beleving. In het warnet van gevoelens en beleven - want dat kan het ook zijn of worden - hebben zich binnen de gemeenten en kerken een aantal verschuivingen voorgedaan. Verschuivingen in denken, in de invulling van de kerkdienst en ook in Godsbeeld en theologie. We worden werkelijk overspoeld met ideeën, boeken en bewegingen die ons vertellen hoe het dan wel moet. In enkele stappen of dagen beloven ze dat ‘de hemel op aarde komt’. Vaak omhelst zo’n idee een deelwaarheid; iets wat we als kerken en gemeenten zijn kwijtgeraakt. Maar soms ook niet. Dan worden zogenaamde Bijbelse waarheden losgemaakt uit hun context en brengen grote verwarring in de kerk. Ik wil me op deze plaats richten op een zevental gevaren die vanuit de meer charismatische hoek op ons afkomen. Ik doel hiermee op een sinds de 20e eeuw opgekomen beweging binnen de christelijke wereld. Deze beweging (met in haar allerlei schakeringen) legt de nadruk op de werking en gaven van de Heilige Geest. Na toetsing aan de Bijbel, de kerkgeschiedenis en het gebruik van ‘common sense’ is het mij duidelijk geworden dat er zaken scheefgroeien, dusdanig dat dit een gevaar oplevert voor de kerk en individuen in het leven met God. Even iets over ‘common sense’, oftewel ‘je verstand gebruiken’. Ik bedoel hiermee een door God geheiligd en aan Hem en Zijn Woord ondergeschikt gemaakt verstand. De Bijbel roept ons nergens op het verstand uit te schakelen. Bij behandeling van de volgende punten wil ik voorop stellen dat ik niet de intentie heb om integere bedoelingen van mensen in twijfel te trekken. Ik schrijf het onderstaande met pijn in mijn hart vanwege de toenemende verwarring in Gods kerk en omdat ik zie dat Zijn eer gestolen wordt. Ik zal in een drietal artikelen aandacht geven aan zeven charismatische gevaren. Vertroebeling van de heldere Evangelieboodschap In een hartstochtelijke oproep aan diverse gemeenten, waarschuwt Paulus voor afwijkingen van de traditionele Evangelieboodschap, tegen het gevaar van het preken van ‘een andere Jezus’ en het ontvangen van ‘een andere Geest’ (o.a. Galaten 1:6-9). Ook Petrus waarschuwt in zijn brieven voor afdwalingen van het Evangelie die de gemeenten zomaar binnen kunnen sluipen. En Jezus Christus zelf waarschuwt in de Evangeliën en de brieven aan de zeven gemeenten uit Openbaringen voor dwaalleraren en hun leer en levenswandel. Een zuivere verkondiging en vasthouden van de Evangelieboodschap is dus van het grootste belang. Deze boodschap gaat in tegen wat de mens van nature zou willen horen. Het maakt mij namelijk tot een hopeloos verloren zondaar, die de wraak van de almachtige God tegemoet kan zien. Alleen omdat een Volmaakte ander; God en mens Jezus Christus deze toorn aan een kruis gedragen heeft, kan dit oordeel aan mij voorbij gaan. Dit vraagt geloof in Jezus Christus en een afkeer van waar God een afkeer van heeft. Een bekering, die alleen door een bovennatuurlijk werk van Gods levensveranderende Geest plaats kan vinden. Hoewel de zonde blijft trekken is het toch mijn liefde tot God waar mijn hart vanaf de wedergeboorte naar uitgaat. Ik durf de stelling aan dat bovenstaande in te weinig samenkomsten en getuigenissen nog naar voren komt. In vele getuigenissen hoor ik niets over zondebesef, Jezus Christus als noodzakelijke plaatsvervanger en het nieuwe leven dat nu in de kracht van de Heilige Geest geleefd wordt. Wat ik wel hoor is dat er vaak een emotionele leegte, of moeilijkheid in het leven was, waardoor mensen troost en houvast zochten. Dat houvast vond men dan in ‘het geloof’. Ook hoor ik verhalen over het ‘overtuigd zijn van Gods bestaan’ of het opeens ‘ervaren van Gods aanwezigheid’, gevoelens van ‘liefde, troost’ moeten ‘huilen’. Mensen hebben gereageerd op een aansprekende boodschap, hebben hun hand opgestoken of zijn ‘naar voren gegaan’. Maar dat is het Evangelie niet! Bij het Evangelie word ik in meerdere of mindere mate in het hart en geweten geraakt door de boodschap dat ik een ander leven en een Heiland nodig heb! Daarop kom ik in actie! Dat nieuwe leven wordt op onverklaarbare wijze door God Zelf geschonken; gevolg is een reddend geloof in Jezus Christus, wat zich uit in een veranderend leven. Wij zingen, wij zingen… Een lied zegt: “Als Gods Geest waarlijk in ons woont, gelijk David zingen wij…”. Het is een Bijbels gegeven en opdracht dat zingen voor en over God het gevolg is van het kennen van Hem en de inwoning van Zijn Geest (Efeze 5:18,19). Het belang van een juist gebruik van muziek, waarin Gods grootheid bezongen wordt, waarin gezongen wordt over wat Hij voor ons betekent en wat dat in ons leven uitwerkt, is groot. Hier heeft men in vele gemeenten meer oog voor gekregen. Echter de verschuiving die in vele gemeenten plaats heeft gevonden is mijns inziens te veel van het goede. De zogenaamde ‘Derde Golf’ lijkt hierin een katalysator te zijn geweest. De ‘worship’ of ‘aanbidding’ is in vele gemeenten een losstaand blok geworden dat in sommige gevallen zelfs meer tijd krijgt dan de verkondiging van ‘Het Woord’. Tijdens ‘de aanbidding’ komen enkelen in een, zo lijkt het althans, trance-achtige toestand en worden meegesleept naar ongekende emotionele en gevoelshoogten. Toch is het waar het de invulling van de diensten betreft juist het Woord, de Evangelieverkondiging, dat door God verkozen is om mensen tot verandering te laten komen. Het geloof is ‘uit het horen’. Al het andere kan dienen ter ondersteuning en ter versterking. In 1 Korintiërs 14 vanaf vers 26 wordt het een en ander over de opbouw en inhoud van samenkomsten gezegd; alles tot stichting. Er zijn meerdere mensen met een echt en authentiek geloof die zich tijdens ‘de worship’ eenzaam en een buitenstaander voelen. Door de verschuiving in de prediking en de prominente plaats van muziek gaan ze niet gevoed naar huis. In veel nieuwe liederen zingt men de lof op een postmodern Godsbeeld; waarbij het in de liederen gaat om een ‘fijn gevoel’. De geestelijke mens kan niet leven van alleen muziek, zang en gevoelens, maar heeft als het goed is ook een verlangen naar een voedzaam Woord van God. Hierbij worden zowel hart als verstand geraakt. Ik kan onder de indruk komen van God of een eigenschap of handelen van Hem, dit komt dan binnen via mijn waarneming en verstand en dat leidt tot de aanbidding waarbij het gevoel uiteraard ook meekomt. Persoonlijk zou ik willen pleiten voor het zingen van enkele liederen ter voorbereiding op en gekoppeld aan de boodschap van die zondag; met na die boodschap één of twee liederen ter verwerking en aanbidding van God. Vergeet daarbij ook niet dat het heel Bijbels is om ‘Psalmen’ te zingen. Tot zover een bespreking van de eerste twee verschuivingen die binnen gemeenten zijn opgetreden. In de volgende twee artikelen worden achtereenvolgens ‘uitgesproken woorden’, genezing, demonie, profetie en opwekking besproken. Drs. W. Sliedrecht Voor wie meer wil lezen over prediking: D.M. Lloyd-Jones; Prediking en predikers. C.H. Spurgeon; Pastorale adviezen. Voor wie meer wil lezen over de charismatische beweging en de ‘drie golven’: Matzken, Kerkhof en Van Berghem; Charisma in golven. M. Amesz; In drie golven. John F. MacArthur; De Charismatische verwarring.