Hokjes en vakjes

Waarom plaatsen we binnen de kerk elkaar zo in hokjes en vakjes? Iemand die anders denkt, wordt al snel afgeschreven. Moet dat nou op die manier? Het gaat hier over de moeite met het feit dat men binnen de kerk elkaar bestrijdt, veroordeelt en soms afschrijft. Ik zie om me heen verschillende reacties. Jonge mensen die zich in de materie verdiepen en die hierin biddend een weg zoeken. Anderen praten en veroordelen volop mee, maar zonder kennis van zaken. Dan kun je gelijk hebben en toch ongelijk. Er zijn er ook die het allemaal niet zo veel interesseert: “Toe-eigening van het heil? Wel of niet een onvoorwaardelijk aanbod? Wel of niet mee in de PKN? Waar heb je het over? Ik heb andere dingen aan mijn hoofd.” Hoe moet je hier nu mee omgaan? We zitten niet te wachten op een vorm van liefde waarbij uiteindelijk iedereen een beetje gelijk heeft. Maar wat dan? Hier is ontdekkend licht nodig. Het probleem is dat we dit ontdekkend licht vooral voor de ander nodig vinden. Zo was het zelfs bij de discipelen van de Heere Jezus. Ze verboden iemand duivelen uit te werpen. Waarom? Omdat, zegt Johannes, die man U met ons niet volgt. Met een streepje onder “met ons”. Omdat hij zich niet bij óns aansluit. Dat kan nooit kloppen. Eerlijk is eerlijk, een beetje begrijpelijk is dit wel. De discipelen waren geroepen dienstknechten. Dat mochten ze dankzij Gods genade zeker weten. Ze verkeerden in het directe gezelschap van de Heere Jezus en hadden veel zegeningen en wonderen meegemaakt. Als iemand zich niet bij hen aansluit, moet hij wel verkeerd zitten. Geen twijfel mogelijk! Verrassend is Jezus’ antwoord: “Verbiedt het niet; want wie tegen ons niet is, die is voor ons” (Lukas 9:50). Zo’n antwoord moet ons voorzichtig maken om een ander al te snel in te delen bij de tegenpartij. Ik weet dat er ook andere gedeeltes in de Bijbel staan. De Heere Jezus noemt Farizeeën en schriftgeleerden adderengebroedsel en witgepleisterde graven. Maar daar spreekt Hij wel als de grote Hartenkenner. Hij vermóédde niet wat er in hun hart leefde. Hij wíst het! Het waren hoogmoedige materialistische mensen, die onder een mom van vroomheid zichzelf verrijkten. Dat is nogal wat. Zeker als het volk gebukt gaat onder die vrome huichelarij en daardoor mensen verhinderd worden om Gods Koninkrijk binnen te gaan. De toepassing? Als we absoluut zeker weten (dat is nogal wat!) dat de ander uit is op geld, eer en genot en daarvoor de Bijbel misbruikt, past een krachtige vermaning. In niet mis te verstane woorden. Maar in alle andere gevallen past een wat bescheidener opstelling. Een houding waarin de ander de vrucht van de Geest (Galaten 5:22) kan herkennen: liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid…. Want al had ik al het gelijk van de wereld, maar ik had de liefde niet, zo ware ik een klinkend metaal. Wat zijn we soms hard in ons oordeel. Allemaal hoogmoed! Even voor die vraag van Johannes over die man die hen niet volgde, waren de discipelen aan het ruziemaken wie van het belangrijkste was (Lukas 9:46). Een paar tellen later veroordelen ze die ander, omdat hij niet precies doet wat zij doen. Dat krijg je ervan als je ingenomen bent met jezelf en je eigen opvattingen. Dat staat haaks op de liefde uit 1 Korinthe 13. Met liefde win je altijd, omdat je daarmee die ander inwint. Is het niet de liefde die het hart verbreekt? Dat geldt voor Gods liefde in Christus Jezus. Dat geldt ook in de omgang met elkaar. Dan keert een zacht antwoord, al denken we nog zo verschillend, de grimmigheid af. Dat is de liefde waarmee de Heere Jezus, zittend bij de Jacobsbron, een zondares vriendelijk vraagt om een beetje water (Johannes 4). Hartverbrekend! De Schepper Die een gunst vraagt aan het schepsel. Ik weet dat in dit gesprek ook heel ander zaken aan de orde kwamen. Maar zó begint dit gesprek. Vanuit deze nederige en zachtmoedige benadering. O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk. Als dat nou eens mijn leven zou stempelen (hoge gedachten van God, kleine gedachten van mezelf en milde gedachten van mijn naaste), wie weet wat er dan allemaal zou gebeuren. In mijn gezin, in de kerk, in de wereld…. Misschien wel een opwekking!